EPILOG

Wśród gąszczu kwiatów bawiła się mała dziewczynka. Krótkie, ciemne włosy miała zaplecione w dwa warkoczyki. W pewnej chwili ktoś podszedł i wziął ją na ręce. Mała chwilę się opierała chwytając się trawy mając nadzieję, że uda się jej dalej bawić. Jednak nic jej to nie pomogło. Na główkę został nałożony jej kapelusz w kwiatki i posadzono ją w wózku. Dziewczynka nie wiedziała gdzie jedzie, ale lubiła spacery dlatego jej upór osłabł. Zaczęła się rozglądać dookoła. Podążali drogą dobrze jej znaną, powoli poznawała wszystko, te same drzewa, ławki, dróżki. Jednak każdego dnia są tu inni ludzie, inne dzieci bawiące się wraz z rodzicami lub rodzeństwem.
W końcu po dość długiej podróży wjechali przez bramę. Poznała to miejsce od razu. Teraz trzeba iść prosto i za tym dużym drzewem skręcić w lewo. Tak tez zrobili. To to miejsce gdzie jej tata zawsze siedział na ławce i wpatrywał się w pomnik. Nie wiedziała co to oznacza. Tata często mówił, że tutaj jest jej mama. Kto to jest mama? Miała tylko tatę. Inne dzieci bawiły się z obojgiem rodziców. W takim razie dlaczego moja mama jest tutaj? Czy nie chce się ze mną tez bawić?- myślała. Jednak on jakby czytał jej w myślach. Zawsze powtarzał, że zrozumie jak dorośnie. Tylko na czym polega dorośnięcie? Zmęczona zaczęła przecierać oczy. Była zmęczona tą podróżą. Tata zaczął jej śpiewać kołysankę. Krótko przed zamknięciem oczu dojrzała jeszcze zmierzających w ich kierunku wujków. Bardzo ich lubiła. Ciocie tez były w porządku. Zawsze się z nią bawili lub kupowali coś dobrego. Chwilę później zamknęła swoje zielone oczka i zasnęła błogim snem.
Co było dalej?
Louis, Liam, Niall i Zayn podeszli do Harrego. On jednak zdawał się ich nie zauważyć. Pogrążony był we własnych myślach, wspomnieniach. Nie docierały do niego odgłosy z zewnątrz. Dziś mijała kolejna rocznica. Już trzecia. Mała Anne zasnęła w swoim wózeczku. Nie rozumiała co się dzieje, nie wiedziała co się kiedyś stało. Harry wiedział, że życie trwa nadal, ale czy będzie potrafił sobie je ułożyć z kimś innym?  Będzie musiał spróbować. Zrobi wszystko dla małej Anne, zrobi to przede wszystkim dla Martiny.

Harremu nie raz było ciężko.Czuł się w tym wszystkim zagubiony, ale dzięki pomocy rodziny i przyjaciół dał rade. Anne wyrosła na ładną dziewczynę o długich krętych włosach i oczywiście zielonych oczach. Jednak nie wychowywał jej tylko ojciec. Kiedy miała 5 lat Harry ożenił się. Anne nie zwracała się jednak do swojej przybranej matki 'mamo', co miało być przypominaniem jej o Martinie.
__________________
Wiem, krótkie ;D
Więc tak:
Rozumiem, że oczekiwaliście innego zakończenia tego bloga, ale tak wyszło. Już musiałam chyba 2 razy obiecywać, ze drugi blog skończy się dobrze i dotrzymam obietnicy ;D
Bardzo dziękuję za życzenia i komentarze.
Właśnie skończyło się coś, co zaczęło się od mało ciekawego imaginu napisanego na geografii. Dziękuję, że byliście ze mną przez ten czas. Niektórzy dłużej, niektórzy nieco krócej.
Mam nadzieję, że będziecie mnie równie mocno wspierać na moim drugim blogu:
http://1dblogdlakazdego2.blogspot.com/
4 miesiące i 16 dni <-- tyle trwał ten blog.

Jeszcze raz udanych wakacji, słońca na niebie i uśmiechu na twarzy <3
Marcelina.