Opowiadanie cz 87

3 tygodnie później
Z Harrym widzę się w sumie tylko wtedy, kiedy spotykam się z chłopakami z zespołu, lub ich dziewczynami. Nie chcę się z nim kłócić, więc nie zwracam na niego najmniejszej uwagi. Próbuje się ze mną często skontaktować, ale udaje mi się to jakoś udaremnić. Nie chcę mieć z nim nic wspólnego.
Od jakiegoś czasu źle się czuję. Myślałam, że to zatrucie pokarmowe. Ile bym dała by to było to.

14:50
-Hej mogę wejść?- zapytała Danielle
-Jasne, proszę
-Płakałaś?
-Nie, czemu?
-Tak mi się wydawało- odpowiedziała
Siedziałyśmy dwie godziny i rozmawiałyśmy o wszystkim. Danielle na szczęście nie nawiązywała żadnego tematu do Harrego. Byłam jej za to wdzięczna.
-Musze już iść- powiedziała nagle- umówiłam się jeszcze z  Liamem. Pomogę ci- powiedziała biorąc filiżankę i zanosząc ja do kuchni- Martina...- dobiegło do mnie z kuchni
-Tak?- zapytałam idąc w tamtym kierunku
-Co to jest?- spytała trzymając w ręce jakieś pudełko. W sumie nie jakieś. Dobrze wiedziała co to jest.
-Noo
-Nie żebym ci grzebała w koszu czy coś, tylko chciałam wyrzucić torebkę z herbaty.. Martina czy ty..?
Popatrzyłam na nią błagalnie by nie kończyła tego zdania. Najpierw z prawego oka popłynęła mi jedna łza, potem druga, trzecia..
-Chodź tu- powiedziała ciepło Danielle przytulając mnie mocno- co zamierzasz z tym zrobić?
-Mówisz jakbym miała jakiś wybór- mruknęłam
-A Harry? Wie?
-Nie i się nie dowie, przynajmniej na razie.
-Ale, czy dziecko jest jego?
-A niby kogo innego? To nie ja go zdradzałam!
Danielle mimo mojego sprzeciwu napisała do Liama i odwołała spotkanie. Powiedziała że musi zostać ze mną, że przyjaciół nie opuszcza się w potrzebie. Kochana jest.
Została ze mną do późnego wieczora. Na koniec musiała mi jeszcze obiecać z pięć razy, że nikt się o tym nie dowie. Mimo, że najwyraźniej nie uważała tego za najlepszy pomysł zgodziła się. 
-I co teraz zamierzasz? Przecież nie możesz długo ukrywać ciąży.. Wyda się...
-Mam jeszcze trochę czasu, potem pewnie wyjadę
-Gdzie?
-Nie wiem, jak najdalej, tam gdzie nikt mnie nie zna
-Tak nie można
-Najwyraźniej jednak można
Danielle wyszła po dziesięciu minutach. Wiedziałam, że wyjazd nie jest rozwiązaniem, ale nie miałam wyboru. Jak na razie, to nikt prócz Danielle o niczym nie wiedział, więc nie jest źle.
________________
Jaram się dzisiejszym meczem <3
Za pół godziny następny ;D
dziękuję za komentarze <3 ;*